Zilvermuseum zet expertise in bij herziening LAMO

Dat musea regelmatig objecten aan hun collectie toevoegen, is algemeen bekend. Zo kocht het Nederlands Zilvermuseum afgelopen jaar een mokkakan aan van Christa Ehrlich, in aanvulling op een roomstel dat zich al in de collectie bevond (verwijzing naar de blog over de aankoop). Ook ontving het museum meerdere schenkingen, waaronder een aantal stukken hedendaags zilver van Daan Brouwer (verwijzing naar de pop-up expositie).

Minder bekend is dat musea zich ook bezig houden met het afstoten van objecten. Daarvoor kan een museum allerlei redenen hebben. Zo kan een object dusdanig beschadigd zijn dat het behoud ervan problematisch is, doordat het niet gerestaureerd kan worden of zelfs schadelijk kan zijn voor andere objecten. Te denken valt aan een meubelstuk dat ernstig is aangetast door houtworm. Een object kan ook niet langer binnen de collectie passen, doordat het museum een andere koers is gaan varen. Maar ook bij een fusie of simpelweg doordat een depot te vol is, kan er door musea worden gekozen om objecten af te stoten.

Het ontzamelen van objecten maakt dan ook onderdeel uit van het takenpakket van een conservator. Bij dit afstotingsproces komt veel kijken: selectieafwegingen, juridische en morele aspecten en natuurlijk de nieuwe bestemming van het object. Nederlandse musea gebruiken hiervoor de Leidraad Afstoten Museale Objecten, kortweg: LAMO.

Ondanks dat het Nederlands Zilvermuseum momenteel geen plannen heeft om zilver af te stoten, heeft het museum wel haar expertise ingezet bij de herziening van de LAMO op het gebied van kunstnijverheid. Deze nieuwe LAMO is te vinden op de website van de Museumvereniging.